Dubbele vreugde

Vandaag is het Thomas' uitgerekende datum. Toch wel gek dat hij nu alweer bijna 3 maanden is. Het is heerlijk om hem thuis te hebben. Wij blijven ons enorm verwonderen over onze lieve Thomas. Het is zo ongelofelijk mooi om zijn ouders te zijn. We dragen hem veel bij ons. In onze armen of in de draagdoek. We hebben ons (graag) laten vertellen dat je zo'n kleintje nog niet kunt verwennen. En we genieten er enorm van om zijn kleine lichaampje tegen ons aan te voelen. Hij lijkt het zelf ook heerlijk te vinden.

Thomas is lekker ontspannen en heeft niet echt hoeven wennen aan zijn thuis. En dat terwijl wij gekscherend gewaarschuwd waren dat we na drie dagen wel in het ziekenhuis zouden komen om de geluiden van de alarmen op te nemen om hem thuis nog wat herkenbaars te geven. Gelukkig is het niet nodig en slaapt hij ook goed zonder geluiden.

Verder drinkt hij ontzettend goed. Hij is direct alles aan de borst gaan drinken; we hebben nog geen flesje hoeven geven. De wijkverpleegkundige die hier vanmorgen was zei dat ze dat nog nooit gezien had bij een zoveel te vroeg geboren kindje. Wij zijn natuurlijk heel trots. Het groeien gaat dan ook erg goed (zie de curve).

De kerstdagen waren onvergetelijk. Kerst kreeg een extra dimensie. Het is bijzonder dat Jezus ook zo'n klein weerloos mensje is geweest. Mooi om te zien dat in het 'zwakke' en onschuldige van een pasgeboren baby het kwaad wordt overwonnen.

We hebben genoten van onze eerste wandeling met Thomas in de kinderwagen. Tijdens het kerstdiner heeft hij lekker bij ons gelegen en hebben we tussendoor nog wat kerstliederen gezongen - hij trok de viool van Anneke heel goed.

Wij hadden nog een aantal uren kraamhulp van Hannah de Reuver. Dat gaf nog extra het gevoel alsof Thomas net geboren was. Het was goed om ook de adviezen voor 'gewone' kindjes te horen.

Beide opa's em oma's en ook de meeste ooms en tantes zijn al langs geweest en mochten Thomas voor het eerst vasthouden. Dat was een mooi moment voor ons allemaal.

Langzamerhand kijken we ook wat terug op de laatste weken. We zagen nog wat foto's terug van de begintijd. We schrokken er eigenlijk van en het deed pijn om Thomas aan zoveel draden en slangen te zien liggen. We staan versteld dat we ondanks de spanning die er was, toch ook enorm hebben kunnen genieten. Maar op den duur ging het wel lang duren. Anneke berekende dat ze zo'n 230 keer bij Thomas in het ziekenhuis is geweest. En Martijn deed al de bezoeken naast zijn werk wat meestal gewoon doorging. Het is heerlijk dat we nu twee weken thuis kunnen zijn met ons drieen. Zorgen voor Thomas, uitrusten, praten - veel over Thomas - en met ons drieën dichtbij elkaar zijn.

En dichtbij God. We zien het niet als 'toeval' dat het allemaal zo goed gaat. We geloven dat God meeging vanaf het begin. We vinden het erg bijzonder om van zoveel kanten te horen dat mensen voor Thomas gebeden hebben. Er gebeurde niet altijd waar we voor baden, maar God was er dan ook bij. En nu geeft Hij dubbele vreugde.

Tot slot nog een paar foto's van Thomas thuis:

De inmiddels bekende tummy-tub foto kon nu eindelijk ook thuis worden gemaakt. Zoek de verschillen...

Eerste kerstdag 's middags zijn we met Thomas voor het eerst gaan wandelen.

Kerstfoto American style: Merry Christmas.

Moeder en zoon lachen elkaar toe.

Thomas in zijn wieg. Nog wel bij papa en mama op de kamer.

Opa en oma Snoep kwamen Thomas op tweede kerstdag bewonderen.

Opa en oma Van den Boogaart voor het eerst met hun eerste kleinkind in de armen.