Het gaat erg goed met onze lieve jongen. Van de zeven voedingen drinkt hij er vier tot vijf min of meer zelf. Hij ligt nog wel steeds aan de monitor waarop zijn hartslag, ademhaling en zuurstofgehalte in zijn bloed worden bewaakt. Hij moet drie dagen zonder alamen zijn voordat hij ervan af mag. Vandaag gingen de bellen jammergenoeg (na bijna drie dagen alarmvrij) weer af. Omdat we het ook erg spannend vinden als hij van de meters af gaat vonden we het niet heel erg dat hij er nog weer even aan blijft.

Gisteren heeft hij zijn eerste vaccinaties gehad. Dat ging goed en hij leek er nauwelijks last van te hebben.

Verder heeft de kinderfysiotherapeut naar Thomas gekeken. Ze was erg tevreden over hoe hij beweegt en ook dat hij ontspannen is. Ze stond er bijna bij te juichen toen ze zag dat hij zijn hoofdje goed om kon draaien, iets wat voor premature babietjes vaak moeilijk is omdat ze een afgeplat hoofd hebben.

Wanneer Thomas naar huis komt blijft nog een grote verrassing: voor of na de kerst of misschien op Anneke's verjaardag (27 december)? We proberen er niet te veel op te focussen. Thomas mag het in zijn eigen tempo doen. Daar zullen we vaker rekening mee moeten houden.

Ondertussen kunnen we ons nog elke keer als we bij Thomas zijn enorm verwonderen over hoe bijzonder hij is en voelen we ons erg bevoorrecht dat wij zijn ouders mogen zijn. Op twee vierkante meter-met een schem om ons heen om ons van de hectiek op de zaal af te schermen- zitten wij met ons drieen elke dag puur te genieten.