maandag, maart 20, 2006
Na drie maanden stilte van onze kant, willen we weer eens iets van ons laten horen. Bij al het wennen aan ons nieuwe leven met Thomas, schoot het bijhouden van deze pagina erbij in.
Met Thomas gaat het erg goed. Hij is een tevreden mannetje die het heerlijk vindt om geknuffeld te worden. Sinds een week slaapt hij 'snachts door. Hij wordt wakker als wij er ook uitgaan rond 6.30 uur en na gedronken te hebben verrast hij ons vaak met een brede lach. De dag is dan al helemaal goed. Het geheim van het doorslapen is dat hij zijn duim heeft ontdekt. Soms horen we hem 'snachts driftig zuigen op zijn duim. Hij zuigt zichzelf in slaap en gaat niet huilen.
In deze drie maanden heeft Thomas al weer heel wat dingen voor het eerst gedaan: hij heeft gereisd met de auto, de trein, de bus, de metro en de boot. Hij heeft al twee musea bezocht in de draagdoek bij mama, maar vond het niet de moeite waard om zijn ogen open te doen. Thomas is voor het eerst op vakantie geweest naar Texel. Daar mocht hij in een duinpannetje in de zon lekker bij mama drinken. De eerste picknick!
Medisch gaat het ook erg goed. De laatste keer dat we bij de kinderarts waren, was alles zo goed dat we pas over drie maanden terug hoeven te komen. De echo van zijn hersenen (januari) leek goed. Ook zijn oogjes zijn nu helemaal goed. In februari bleek helaas dat Thomas een liesbreukje had. Daar is hij inmiddels al weer aan geopereerd. Hij moest daarvoor twee nachten in het ziekenhuis blijven slapen. Voor ons was dat toch weer erg ingrijpen. Anneke mocht gelukkig wel bij hem blijven slapen. Er kwamen weer allerlei herinneringen boven. Gelukkig was Martijn er overdag ook steeds bij en mochten we Thomas samen naar de operatieafdeling brengen. De eerste dag had Thomas nog wel wat pijn, maar daarna merkten we bijna niets meer aan hem. Nu is het littekentje al bijna niet meer te zien.
Afgelopen vrijdag zijn we bij de fysiotherapeut geweest. Thomas zit in een nacontrole programma. Zijn ontwikkeling wordt nauwlettend in de gaten gehouden en zo nodig kan er dan vroeg ingegrepen worden. De fysiotherapeute was erg tevreden over zijn ontwikkeling. Hij is ontspannen, maakt goed contact en maakt goede bewegingen. Het viel haar op dat hij erg van geborgenheid houdt. Als hij op zijn buik wordt gelegd, gaat hij niet rondkijken, maar gaat hij lekker liggen met zijn duim in zijn mond. Dat rondkijken mogen we dus nog wat stimuleren.
Begin maart is Thomas gedoopt. Voor ons was dit echt een hoogtepunt. We voelden ons ontzettend dankbaar dat het zover gekomen is met Thomas en dat het ook nog zo goed met hem gaat. We vonden het prachtig om te horen dat God een verbond met Thomas sluit, wat zichtbaar wordt in de doop. God is Thomas' grote Vader. Dat heeft Hij al heel mooi laten zien. Was was het geweldig om dit eerst in de gemeente en later thuis met onze families en vrienden te mogen vieren. Dit raakte ons heel diep.
En hoe gaat het met zijn ouders? Martijn heeft het erg druk met zijn werk. Ondanks dit is hij er toch echt voor Thomas en mij. Thomas is ook erg op Martijn gericht en begint vaak te lachen als Martijn thuiskomt. Over een week gaat Martijn tien dagen naar India. Via zijn werk gaat hij samen met een collega kijken of ze adviezen kunnen geven aan een ontwikkelingsorganisatie daar. Hij heeft er veel zin in, maar natuurlijk is het ook wel lastig om weg te gaan.
Ik, Anneke ben nog twee weken thuis met Thomas en ga daarna weer rustig aan beginnen met werken. Sommige dagen heb ik er echt zin in, maar andere dagen zie ik er ook wel tegenop. De afgelopen maanden met Thomas waren erg goed. Het is heerlijk om er steeds voor hem te zijn en zijn ontwikkeling helemaal te volgen. Van verveling is nog helemaal geen sprake. Het was goed om ouderschapsverlof te nemen en zo ruim de tijd thuis met Thomas te zijn. Deze weken had ik zelf ook hard nodig.
Hierboven vinden jullie nog een paar leuke fotootjes.
Met Thomas gaat het erg goed. Hij is een tevreden mannetje die het heerlijk vindt om geknuffeld te worden. Sinds een week slaapt hij 'snachts door. Hij wordt wakker als wij er ook uitgaan rond 6.30 uur en na gedronken te hebben verrast hij ons vaak met een brede lach. De dag is dan al helemaal goed. Het geheim van het doorslapen is dat hij zijn duim heeft ontdekt. Soms horen we hem 'snachts driftig zuigen op zijn duim. Hij zuigt zichzelf in slaap en gaat niet huilen.
In deze drie maanden heeft Thomas al weer heel wat dingen voor het eerst gedaan: hij heeft gereisd met de auto, de trein, de bus, de metro en de boot. Hij heeft al twee musea bezocht in de draagdoek bij mama, maar vond het niet de moeite waard om zijn ogen open te doen. Thomas is voor het eerst op vakantie geweest naar Texel. Daar mocht hij in een duinpannetje in de zon lekker bij mama drinken. De eerste picknick!
Medisch gaat het ook erg goed. De laatste keer dat we bij de kinderarts waren, was alles zo goed dat we pas over drie maanden terug hoeven te komen. De echo van zijn hersenen (januari) leek goed. Ook zijn oogjes zijn nu helemaal goed. In februari bleek helaas dat Thomas een liesbreukje had. Daar is hij inmiddels al weer aan geopereerd. Hij moest daarvoor twee nachten in het ziekenhuis blijven slapen. Voor ons was dat toch weer erg ingrijpen. Anneke mocht gelukkig wel bij hem blijven slapen. Er kwamen weer allerlei herinneringen boven. Gelukkig was Martijn er overdag ook steeds bij en mochten we Thomas samen naar de operatieafdeling brengen. De eerste dag had Thomas nog wel wat pijn, maar daarna merkten we bijna niets meer aan hem. Nu is het littekentje al bijna niet meer te zien.
Afgelopen vrijdag zijn we bij de fysiotherapeut geweest. Thomas zit in een nacontrole programma. Zijn ontwikkeling wordt nauwlettend in de gaten gehouden en zo nodig kan er dan vroeg ingegrepen worden. De fysiotherapeute was erg tevreden over zijn ontwikkeling. Hij is ontspannen, maakt goed contact en maakt goede bewegingen. Het viel haar op dat hij erg van geborgenheid houdt. Als hij op zijn buik wordt gelegd, gaat hij niet rondkijken, maar gaat hij lekker liggen met zijn duim in zijn mond. Dat rondkijken mogen we dus nog wat stimuleren.
Begin maart is Thomas gedoopt. Voor ons was dit echt een hoogtepunt. We voelden ons ontzettend dankbaar dat het zover gekomen is met Thomas en dat het ook nog zo goed met hem gaat. We vonden het prachtig om te horen dat God een verbond met Thomas sluit, wat zichtbaar wordt in de doop. God is Thomas' grote Vader. Dat heeft Hij al heel mooi laten zien. Was was het geweldig om dit eerst in de gemeente en later thuis met onze families en vrienden te mogen vieren. Dit raakte ons heel diep.
En hoe gaat het met zijn ouders? Martijn heeft het erg druk met zijn werk. Ondanks dit is hij er toch echt voor Thomas en mij. Thomas is ook erg op Martijn gericht en begint vaak te lachen als Martijn thuiskomt. Over een week gaat Martijn tien dagen naar India. Via zijn werk gaat hij samen met een collega kijken of ze adviezen kunnen geven aan een ontwikkelingsorganisatie daar. Hij heeft er veel zin in, maar natuurlijk is het ook wel lastig om weg te gaan.
Ik, Anneke ben nog twee weken thuis met Thomas en ga daarna weer rustig aan beginnen met werken. Sommige dagen heb ik er echt zin in, maar andere dagen zie ik er ook wel tegenop. De afgelopen maanden met Thomas waren erg goed. Het is heerlijk om er steeds voor hem te zijn en zijn ontwikkeling helemaal te volgen. Van verveling is nog helemaal geen sprake. Het was goed om ouderschapsverlof te nemen en zo ruim de tijd thuis met Thomas te zijn. Deze weken had ik zelf ook hard nodig.
Hierboven vinden jullie nog een paar leuke fotootjes.